اگر سیاستگذاری های اقتصادی سالهای گذشته را بررسی کنیم؛ به یک وجه اشتراک مهم می‌رسیم؛ تمامی این سیاستگذاری‌ها با رویکرد و شعار حمایت از فقرا و ریشه کن کردن فقر مطلق ارائه شده اند؛ اما در عمل نتیجه تا حدود زیادی معکوس بوده است که ریشه در سیاستگذاری های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی داخلی و خارجی دارد. شیوه اجرای ناقص پرداخت یارانه ای در دول گذشته، موجب شده تا صحبت مجدد از آن انتقاداتی را به همراه آورد؛ اما با بررسی بودجه سالانه دولت ایران در می یابیم که بخش زیادی از هدر رفت هزینه ای در ایران را با مدیریت صحیح می توان در راستای پرداخت به قشر ناتوان و متوسط جهت بخشید. 
درآمد پایه همگانی یا Universa- Basic Income یکی از برنامه های اجرایی پرطرفدار در کشورهای مختلف جهان است که برنامه آن در ایران با اجرای ناقص به بن بست رسید؛ ذکر اعداد دقیق و چاپ کردن پول در راستای تامین منابع مالی قول داده شده به مردم، موجب شد این برنامه بیش از آن که کاربردی باشد؛ تبدیل به وبال گردن دولت های بعدی شود، هرچند برخی از مردم شریفمان به امید اندک یارانه پرداختی آن هستند و زندگی می گذرانند. 
یکی از سیاستگذاری هایی که همواره در ایران تاثیر عکس داشته است. سیاستگذاری‌های حمایتی در خصوص معیشت و اقتصاد است که در آن واسطه ای وجود دارد؛ یعنی به جای آن که اثر مطلوب اجتماعی به ارمغان بگذارد، موجب ایجاد رانت برای گروهی خاص می شود و نتیجه مطلوبی در سفره و زندگی مردم ندارد؛ کما این که یکی از انتقادات کلیدی به سیاستمداران جمهوری اسلامی این است که چرا آنچه که آنها می گویند بر سفره مردم احساس نمی شود؟! از جمله موارد آشکار آن، می توان به ارز ۴۲۰۰ تومانی اشاره کرد که به نقل از اقتصاد آنلاین و میثم هاشم خانی، عددی معادل ۱۴ برابر بودجه سالانه یارانه نقدی کل ایرانیان از ابتدای سال ۹۷ تا زمستان ۹۹ بوده است. از نمونه های دیگر آن می توان به خودرو، ورق‌های دولتی و قیر‌ رایگان اشاره کرد که به ترتیب ۷ برابر و ۲ برابر یارانه نقدی سالانه پرداختی به مردم، یارانه دریافت کرده اند. اعدادی که بررسی آنها ما را به ارقامی چند برابر یارانه نقدی پرداختی به مردم می رساند و در عمل نتیجه ای جز افزایش فساد و رانت به همراه ندارند.
به نظر می رسد با توجه به شرایط فعلی کشور و فقدان فرهنگ استفاده از این مزایا برای برخی، مهم ترین و کارآمدترین روش پرداخت مستقیم یارانه به مردم باشد تا به صورت مستقیم توسط آنها لمس شده و هم بتواند موجب افزایش نقدینگی برای بنگاه های اقتصادی مد نظر مردم شود و فضای رانتی را در برخی صنایع تبدیل به رقابتی سالم تر برساند.
با انجام برنامه یارانه نقدی همگانی می توان حداقل فقر مطلق را ریشه کن کرد و برای بسیاری از خانواده ها نیز که در شرایط سختی هستند، کمک مالی فراهم آورد و این روزهای دشوار ایران را هموارتر کرد. آیا وقت آن نرسیده تا از مزایای اقتصادی بی بازگشتی که برای عده ای ایجاد کرده‌ایم چشم پوشی کنیم؟!
از مجلس و دولت محترم، انتظار می رود تا با ایجاد تغییراتی در بودجه ۱۴۰۰ ایران، شرایط پرداخت یارانه نقدی همگانی را با حذف یارانه‌های رانتی، برای مردم هموارتر کنند، تا شاهد تصاویر ناراحت کننده برای مردم کشورمان نباشیم که در برخی اخبار به سختی معیشت دارند و حتی نان را اقساطی تهیه می کنند! شاید اجرای این تصمیم و بررسی و پژوهش بر روی آن، واقعی ترین تعریف از یک اقدام انقلابی برای مردم و در راه مردم باشد.

انتهای خبر/